Ieder jaar vier ik carnaval.
Echt een mooie tijd om mijn vrije kind volledig aan de haal te laten gaan.
Een reünie, gezellige praat, en een hoop leuke mensen.
Dit jaar rouwen we omdat carnaval niet in de vorm gevierd kan worden zoals we willen.
Deze tekst, kwam zo binnen bij me, dat ik hem met vermelding graag gebruik. Geschreven door Eva, buurvrouw en een echte carnavaleske dame:
“De pauze van het jaar
Waarin ik aan niks hoef te denken. En tegelijkertijd alles al in de maanden vooraf bedacht is.
Wanneer afspreken als vanzelf gaat. Want iedereen weet waar het om gaat, waar het te doen is. En je sowieso bij iedereen aan kunt haken.Dé pauze van het jaar
Wanneer iedereen van dezelfde muziek houdt en alle teksten kent. Of toch altijd het laatste woord van iedere even zin.
Wanneer het niet ingewikkeld is. Gewoon hetzelfde bestellen voor het aantal mensen waar je mee op en neer deint.
De tijd waarin het lijkt of je echt iedereen kent.
Wanneer iedereen je begroet als een oude bekende ook al herkennen ze juist soms niet meteen.De pauze van het jaar
Wanneer ik alleen maar denk aan hoe ik mijn wimpers er weer op krijg. Mijn tattoo check, mijn pruik ff opschud en glitters op gooi.
Het hele huis vol zit met logees, gepland en ongepland. De vloer vol ligt met kippenveren of andere attributen binnen het thema van dat jaar.De pauze van het jaar
Die soort van onwennig begint. Maar na een uur voelt alsof we al weken bezig zijn. Wanneer de nachten zo fijn zijn met tafels gevuld met snacks. Niks groenten of vegan. En uren bomen over waar iedereen nu was gebleven opeens. Wachtend en lachend tot de laatste schakel binnen schommelt.De pauze van het jaar
Zo nodig. Voor je (geestelijk) welzijn.
Hoop snel weer.”
Dit jaar vieren we carnaval met lange wandelingen, genieten we van sneeuw en ijs en pakken we onze ontspanning op andere wijze.
Geen schorre stem, slecht verzorgd lijf, maar een frisse gezonde winterse carnaval.
Alaaf, wat mis ik je carnaval.
Volgend jaar weer, Eva, en alle anderen
