Reisverslag van: Muriel van Beurden, Christel Verhagen en Jolanda Wessel.
Fotocredits: Adrian Kuipers
24 oktober 2017 was het zover. We mogen eindelijk onze belofte waar gaan maken en gaan fietsen in Namibië voor alle moeders en babies waar Orange Babies zich hard voor maakt.
Na een half jaar fietstraining, veel sponsoracties en een geweldige opbrengst gaan we op pad. We hebben euro 11.250,- opgehaald, een geweldig resultaat. We gaan met onze eigen ogen zien wat er met dit sponsorgeld gedaan wordt.
Dag 1
Dertien uur in het vliegtuig, 2 uur immigration en wat bagagetoestanden zijn snel vergeten bij het zien van vele blije gezichten van de kinderen van Orange Babies op de luchthaven van Windhoek. Een warme ontvangst met zang en dans na een lange reis. Het voelt heel speciaal om hier met en voor Orange Babies te zijn. Na de check in op onze eerste overnachtingslocatie krijgen we onze fietsen. Deze worden ingesteld en uitgetest. Muriël heeft haar eigen zadel en ergonomische handvaten meegenomen en gelukkig past dit. En Jolanda’s zadel staat na wat afzaag werkzaamheden ook op de goede hoogte. In de avond maken we nader kennis met de 14 deelnemers. Divers en een mooie mix man/vrouw met ieder zijn eigen beweegreden om voor dit doel te gaan fietsen.
Dag 2
Onze eerste fietsdag begon met een geweldige ontvangst op de 5 rand camp (school) in Okahandja waar 580 kinderen ons verwelkomden met een erehaag en zang en dans. Dit was zo puur; het raakte tot in het diepst van ons hart. Binnen een mum van tijd hadden we aan ieder stukje arm een kind en dansten we mee op de muziek.
Daarna bezochten wij de klassen waar kinderen van 6 t/m 12 elke dag les krijgen van meer dan bevlogen leraren. Bij het child devolpment programma Orange Babies hebben we ervaren dat de wees en kwetsbare kinderen 2 x per dag een gezonde maaltijd krijgen. En leren de moeders en kinderen veel over HIV, aids, persoonlijke hygiëne, zelfvertrouwen en geweld.
Hartverwarmend hoe Baba Sylla, founder van Orange Babies, enthousiast begroet werd door alle docenten. Hij gaf de kinderen nog een persoonlijke tip. Zorg dat je studeert en leert. Dat is je redding.
In het cultuurcentrum wederom een mooie Afrikaanse dans door de kinderen gezien. Dansen maakt onderdeel uit van de cultuur hier. Aan de muur hingen de Afrikaanse leiders.
Na deze geweldige ervaring zijn we naar de splinternieuwe huizen gegaan die naast de school staan. De ‘familie-foundation’ van een van onze medefietsers heeft één huis gesponsord en bij deze geopend. In deze huizen mogen vanaf 2018 kinderen verblijven die door omstandigheden extra hulp nodig hebben (ziekte, verwaarlozing en soms mishandeling).Het voeden van alle mondjes is een hele operatie en daar hebben wij dan ook onze bijdrage aan mogen leveren. In shifts krijgen alle kinderen hun eten. We hebben later moeders ontmoet met baby’s die leren hoe ze de kinderen en zichzelf een HIV vrije toekomst kunnen geven. Dit is zo belangrijk en helaas is de onwetendheid en vooral de taboe nog zo groot. Misschien heeft dat wel de meeste indruk gemaakt en ons duidelijk gemaakt dat niets doen geen optie is.
In de middag zijn we na een klein stukje fietsen onderweg gaan lunchen bij een klein binnenplaatsje. Even relaxen om vervolgens echt de eerste grotere fietstocht te maken. Dat was wennen, de hitte en enorme tegenwind maakte het een zware tocht. De eerste 47 km zaten erop.
De avond en nacht hebben we besteed op het terrein van 5 rand camp project.De avond werd ingeluid met zang en dans rond het kampvuur, waarna we met de locals van het Orange Babies project gingen eten. Daarna volgde de ‘storytelling’ door een aantal van deze vrouwen. Hun verhalen, hun ervaringen; de adem werd je regelmatig ontnomen. Slapen deden we deze nacht ook op het project in de huizen die net gereed waren. Terwijl je in je bed lag hoorde je de muziek galmen uit de krottenwijken en wist je dat dronkenmanschap en geweld op de loer lagen. Ongelofelijk te weten dat veel kinderen hier leven.
Dag 3
Op pad naar de Erongo Mountains. Genoeg tijd voor bezinning als je hier fietst. De natuur is droog maar heel mooi met het felle zonlicht dat de hele dag door aan is. He is 43 graden en er is weinig wind. Het landschap is glooiend met flinke klimmetjes ertussen en de ondergrond gravelachtig zand met veel wielsporen en ophopingen. Niet makkelijk maar ontzettend cool om hier op je fiets doorheen te trappen. Het uitzicht is geweldig en op sommige stukken is het enige wat je hoort je fiets. Onderweg zie je steenbokjes rondspringen en een oryx (spiesbok) liep een heel eind met ons mee. Het was een zware tocht, die ieder op zijn eigen wijze wist in te vullen.
En dan ineens in the middle of nowhere stonden tentjes voor ons klaar. De douche bestaat uit een waterzak met tentzeil eromheen. Het toilet, een gat in de grond met een toiletdeksel. Dit alles tussen fantastische rode rotsen. We genieten van een betoverende zonsondergang, met jawel, een “GT on the rocks” voor de liefhebbers, eten en verhalen bij het kampvuur en dat allemaal onder een met sterren bezaaide hemel. Magic!
Dag 4
Na een nacht met weinig slaap, tentritsen die open en dicht gaan én genoten in de tent van de sterrenhemel gaan we na het ontbijt deze fantastische plaats verlaten. We fietsen wederom een mooie tocht richting Camp Elephant. Deze keer een officiële camping met een zwembad, waar we dankbaar gebruik van maken. En zo huiselijk als we zijn ook allemaal een wasje ‘draaien’. Vanuit de camping keek je uit op een drinkplaats. Echt onbeschrijfelijk wat we hier zagen: olifanten, giraffen, zebra’s etc die hier kwamen drinken. In het water nijlpaarden en krokodillen, wat een dierenleven. In één keer alles bij elkaar, bijna onwerkelijk zo mooi. Vervolgens hebben we een gamedrive gedaan, alwaar we Erindi park hebben gezocht, best wel wat wild hebben gespot en genoten van de mooie luchten en zonsondergang.
Dag 5
We beginnen goed in een ritme te komen. Tenten opruimen, insmeren, ontbijten en de fiets op. Wederom een mooie fietstocht naar ons volgende slaappunt. Otjiwa lodge waar we 2 dagen zullen overnachten. Een aantal community mama’s en papa’s arriveert in de avond en wij zijn deze keer hun gastheer/vrouw. Ze zijn allemaal nog nooit verder geweest dan Okahandja en krijgen nu de mogelijkheid om een heel klein stukje van hun eigen land te zien. Super ‘excited’ kijken ze hun ogen uit tijdens een jeepsafari en hebben we met elkaar het diner. Omdat ze het thuisfront hebben beloofd lekkere dingen mee te brengen, verdwijnt een deel van het eten in servetten in hun tassen. Confronterend. Ook deze avond krijgen we via ‘storytelling’ de heftige verhalen door. Omdat het niet eenieder is gegeven om er zomaar over te praten, gaat het soms via een gedicht of al rappend. Bijvoorbeeld over hiv besmetting en zwangerschap ten gevolge van groepsverkrachtingen en kindjes die besmet geboren worden en het niet redden…. Maar ook over nieuwe kansen bijvoorbeeld als community moeder of vader. Hun werk en input is van onschatbare waarde. Taboes doorbreken en bewustzijn creëren. Er is nog genoeg werk te doen.
Dag 6
Het is 7.00 u. De regen valt met bakken uit de hemel en dat doet het al de hele nacht.
Wat dat met een Hollands hart doet is de meesten wel bekend. Benieuwd of we hier doorheen gaan fietsen. In de middag klaart het op en gaan we onder begeleiding van de eigenaar op zoek naar de neushoorns. Wat een overweldigende ervaring om oog in oog met ze te staan. Ook wel een beetje spannend.
Dag 7
Kan jij je voorstellen dat je met acht personen op 5 vierkante meter leeft? Vandaag mochten we op homevisit in Okahandja community, de community waar de Orange Babies community moeders actief zijn. Geen stromend water en alleen elektriciteit als je geld hebt, meestal niet dus. Als je hier rond loopt dan begrijp je nog beter hoe belangrijk de community moeders en vaders zijn. ‘Voor locals, door locals’. Eenvoudige dingen als handen wassen zonder stromend water worden aangeleerd
maar vooral wordt er voorlichting gegeven over bijvoorbeeld het belang van het gebruik van condooms, testen op hiv en hoe te handelen als de hiv test positief is. De kinderen krijgen de kans om naar school te gaan en krijgen daar ook eten. Hierdoor krijgen ze echt betere kansen voor een toekomst met meer perspectief. Als je nergens begint zal er nooit wat veranderen. De eerste stappen zijn hier gezet! De dag eindigt met een ‘big farewell’, wat zullen we ze missen de zo lieve en betrokken mama’s en papa’s van Okahandja.
Dag 8
Last but not least bezoeken we het papa house, een basisschool, in Otjomuise een sloppenwijk aan de rand van Windhoek. Vanuit het project wordt ondersteuning gegeven aan wees- en andere kwetsbaren kinderen door scholing en eten. Daarnaast draait hier een programma dat gericht is op zwangere vrouwen en HIV positieve vrouwen en mannen. De vrouwen, mannen en kinderen worden gewogen en gemeten en krijgen een algemene check-up. Ze ontvangen ook elke veertien dagen een voedselpakket tijdens hun vervolgbezoeken. We wonen een van groepsbijeenkomsten bij waarbij verschillende thema’s worden besproken, zoals HIV, AIDS, hygiëne, seksuele voorlichting en opvoeding van kinderen. Tot slot beelden de kinderen hun dagelijkse leven met een intense voorstelling. Je wordt er stil van, de lach op de gezichten enerzijds en de armoede anderzijds. Er is nog veel te doen.
Together we can make it.
Vijf woorden die de tekst vormen van een liedje. Een lijflied, zo’n eenvoudige zin en zo ontzettend waar. Het gaat hier over Orange Babies en de community moeders en vaders en iedereen die actief is op de projecten. Het gaat over de fietsers en de fotograaf. Het gaat ook over jullie, iedereen die gedoneerd heeft. Samen zorgen we voor een betere toekomst, een fijner leven, liefde en aandacht, hoop en kracht. Wij hadden het voorrecht om zelf te zien voor wie we dit doen. De mooie gezichtjes, de lachende koppies, de ondeugende oogjes, de knuffels, de dankbaarheid en de blijdschap. Het doet er echt toe.
Dank je wel voor alle bijdragen, together we can make it!